«Не вучы дзядулю кашляць». Якія ёсць беларускія прыказкі пра дзядоў?

прыказкі пра дзядоў, дзяды, беларускія дзяды, беларускія пенсіянеры

PALATNO расказвае пра тое, якія нашы продкі прыдумалі прыказкі пра дзядоў.

Дзед бабцы купіў лапці, былі малыя — абсек пальцы

Гаворыцца як іранічная ці асуджальная ацэнка чыіх-небудзь безразважных дзеянняў або намераў.

«І да такога ў нас даходзіла зусім нядаўна [“пры Кебічу”]: так аб’яднацца з багацейшай, мацнейшай суседкай, што і бюджэт ёй падпарадкаваць, і нацыянальны банк. Згадалася даўно пачутае ад старое маці: “Дзед бабцы купіў лапці, былі малыя — абсек пальцы”. Няўжо і такая мудрая палітыка народам нашым даўно прадугледжана?» (Янка Брыль. «Дзевяноста чацвёрты»)

Дзяды не зналі бяды, а ўнукі набраліся мукі

Часам лічаць, што раней, у мінулыя гады, было, жылося лепей, чым цяпер.

«[Панас:] Мой сынок, ці мне ўжо дужацца! Чакаю толькі веку, дамавіны магільнай. Пабачыць бы сёлетняе збожжа, каб спачыць з ціхай мыслю аб спрацаваных унуках. [Саўка:] Дзяды не зналі бяды, а ўнукі набраліся мукі!» (М. Грамыка. «Змітрок з Вялікай Буды»)

Каб яды, як на Дзяды, а рабіць (працаваць, работы), як у нядзельку

Кажуць з неадабрэннем пра тых, хто любіць шмат і смачна паесці, а да працы не мае ахвоты. (На Дзяды старадаўняе памінанне нябожчыкаў гатавалася сем-дзесяць страў: куцця, бліны, клёцкі, яечня, мяса).

«Старалася, гатавала, а яны з норавам. Распанелі, павыдумлялі нейкія першыя, другія. Хочуць, каб яды, як на Дзяды, а працаваць, як у нядзельку». (В. Шырко. «Вунь чурылавец пайшоў»)

ЧЫТАЙЦЕ ЯШЧЭ:

 

«У Беларусі тры сталіцы — Мінск, Бабруйск і Плешчаніцы». Расказваем пра апошнюю і не менш цікавую з усіх

 

Беларускія прыказкі пра жанчын. Спойлер: яны могуць вельмі абурыць

 

Госці ў хату — свінні рады. Што значаць беларускія прыказкі


Не вучы дзядулю кашляць

Кажуць, калі не жадаюць слухаць чыю-небудзь параду. У гэтай прыказкі ёсць сінонімы: не вучы вучонага, не вучы рыбу плаваць.

«Падлогу ім рабі. А дзе дошкі? Давай дошкі – зробім… Рабі падлогу – і не кірхай! Я гаварыў, дарэчы, і старшыне Гусеву пра гэта. А ён паслаў мяне куды трэба. “Не вучы дзядулю кашляць!”» (В. Ткачоў. «Дошкі»)

Не заўсягды, як на Дзяды

Не заўсёды бывае для каго-небудзь толькі адно прыемнае. Гаворыцца, калі каму-небудзь не шанцуе, перастала шанцаваць. У гэтай прыказкі ёсць сінонімы: не ўсё кату масленіца.

«Ніхто не мог так жаласна енчыць і пяяць Лазара, як Сідаронак; ніхто не мог так прычытваць, як Магдуля. Самы найгоршы павінен быў даць ім што-колечы… Але «не заўсягды, як на дзяды», бо шчасце не палец, у рукі не возьмеш. Вырвалася яно ад іх на час». (З. Бядуля. «Ашчаслівіла»)

У агародзе (гародзе) бузіна, а ў Кіеве дзядзька

Поўная бяссэнсіца, бязглуздзіца. Пра непаслядоўнасць выказвання, нелагічнасць маўлення.

« Не магу во апомніцца!.. Ты па парадку давай, а то спакой душэўны, галандскія сарты і акадэмік Альсмік. У агародзе бузіна, а ў Кіеве дзядзька,  перабіў Бялькевіча Карагедаў». (В. Шырко. «Сцяжына да людзей»)

 

Вярнуцца ўгару